Wat een gekke tijden zijn dit, de laatste weken in Kopenhagen. Ik heb net mijn laatste presentatie gedaan op school en daarmee dit semester afgesloten! En dat werd tijd, want wat duurde dit vak lang en wat was het een teleurstelling. Klinkt heel negatief, maar het was echt zo en daar mogen ook best een paar woorden aan worden vuilgemaakt. Het vak heette Cross-Media en ging over hoe je verschillende tools kunt gebruiken om data (wat mensen doen op social media bijvoorbeeld) te analyseren en te gebruiken voor verschillende communicatie-initiatieven. Maar is dat wat we geleerd hebben? Helaas niet. De hele klas had er zo'n beetje dezelfde mening over: het doel van het vak was te vaag en we hebben te weinig hulp gekregen. Jammer om het semester met zo'n vak af te sluiten maar niets aan te doen. En de rest van de vakken dit semester waren, wat mij betreft, heel interessant en goed georganiseerd. Dus al met al: een succesvol semester met een beetje een teleurstellend einde. Maar dat vergeten we gewoon en voilà: good memories only!

De laatste schooldag op exchange gaat natuurlijk ook gepaard met afscheid nemen van de locals: de Denen. Eigenlijk was het een handjevol Denen die daadwerkelijk met ons gepraat hebben en interesse hebben getoond. Maar des te jammerder (is dat een woord?) was het om hen gedag te zeggen. 

En dan hebben we het nog niet eens gehad over alle internationals die nu langzaam stuk voor stuk vertrekken. Het zijn crisistijden: iedereen vraagt elkaar 'when are you leaving again?' en er worden constant plannen gemaakt voor afscheids-picnicks, -feestjes, enzovoorts. Iedereen probeert er op volle kracht nog het beste te maken van zijn laatste weken, dagen en uren. En dus is er genoeg om over te schrijven, naast over mijn eigen gedachtespinsels. Zo zijn we vorige week met de Nederlandse meiden naar Lund geweest, in Zweden, een hele lieve studentenstad waar, precies op het moment dat wij er waren, overal trucks met zingende afgestudeerde studenten rondreden. Het is een kleine stad met veel lage huisjes, en daardoor heel schattig ogend. Er zijn een aantal supermooie groene gebieden waaronder het Stadspark en de Botanische tuin. En blijkbaar is de kathedraal de meest bezochte kathedraal van Zweden, wat op mij persoonlijk echter niet heel veel indruk maakte in vergelijking met de kathedraal in bijvoorbeeld Wenen. Maar de stad was zeker een bezoekje waard. Het is gewoon heel leuk om wat van de rest van Scandinavië te zien, nu ik daar toch zo dichtbij zit.

Ook zijn we naar Bakken geweest, het oudste pretpark van de wereld (geopend in 1583! 1583!!!). We waren met een hele grote groep van de internationals, wat superleuk was. De laatste keer dat we iets met zo'n grote groep hadden gedaan was lang geleden. We voelden ons weer kind voor een dag in de waterachtbanen en met onze wafels en churros. En er was een heel mooi hertenpark om het pretpark heen waar we op weg naar het station nog hebben rondgelopen. Op zoek naar herten, maar die helaas niet gevonden.

Die avond hadden we ook iets heel leuks: de 'official' goodbye party in ons gebouw, Signalhuset. Bijna alle internationals waren erbij. En de Denen waren uitgenodigd, maar helaas, en niet geheel onverwacht, waren die niet van de partij. Het was me het avondje wel, en that's all I'm gonna say. Haha.

Verder hebben we veel van de zon genoten, bijvoorbeeld afgelopen maandag op een GoBoat: een bootje dat je kunt huren voor een bepaalde tijd, die je zelf moet besturen en waar je met z'n achten in past. En de parken in Kopenhagen lenen zich goed voor casual wijn uit plastic bekertjes drinken. Of sap natuurlijk. En dan heb ik het nog niet eens gehad over het strand! Ja, er is zelfs een stranddag geweest. Meerdere zelfs, maar helaas ben ik maar één keer in de gelegenheid geweest om daadwerkelijk te gaan. Kopenhagen heeft meerdere stranden, maar die het dichtstbij ons is al zo fijn dat je de rest niet eens meer per sé hoeft te zien. Amager Strandpark. Het is supergroot en oogt heel natuurlijk, met allemaal verschillende gedeeltes die worden gescheiden door duinen of wegen. We hebben lekker liggen zonnebaden, gezwommen in de zee, chips gegeten en het gezellig gehad. Oké en een beetje verbrand, maar dat hoort erbij toch?

Maar wat ik denk ik het leukste vind aan Kopenhagen in de zomer, is dat het niet alleen verschillende stranden heeft, maar ook veel zwembad-achtige plekken middenin de stad, verbonden aan het natuurlijke water. De bekendste is Islands Brygge, maar ik ben naar eentje geweest genaamd Sluseholmen. Het is een 'haven bad', letterlijk vertaald, en heel chill. Je zwemt basically in een openluchtzwembad maar wel omringt door het grote water van de haven. En het ligt in een rich area met hele mooie architectuur.

Nou, zo kan ik dus nog wel even doorgaan met Kopenhagen de hemel in prijzen. Maar dit waren zeker een paar highlights, die het verdienden om opgeschreven te worden. Ik heb de laatste tijd minder geschreven dan ik wilde omdat ik alles deelde met de mensen om me heen. Dus die behoefte van delen wordt dan al op een andere manier bevredigd dan door schrijven. Maar als je dan eenmaal weer begint, blijkt toch dat schrijven een andere manier is om jezelf te uiten. Je kunt de tijd voor nemen om dingen genuanceerder te brengen. En je kunt zelf bepalen wat voor verhaal je ervan maakt, hoe mooi of lelijk je dingen laat lijken, haha. Anyway, ik ben blij dat ik weer wat heb opgeschreven. Deze tijden verdienen het om herinnerd te worden, en, naast foto's maken (zie het Instagram-icoontje hier rechts), is schrijven een uitstekende manier om dat te doen.

Ik vertrek over anderhalve week, zondag de 30e of maandag de 1e, nog niet helemaal zeker. Ik heb nu al een aantal mensen zien vertrekken dus ik weet waar ik me op voor moet bereiden, maar let's see hoe het gaat. Iemand van de internationals zei laatst in ieder geval iets wat ik onthouden heb en waar ik het mee eens ben: het is niet alleen de stad en het zijn niet alleen de mensen die je gaat missen, maar het is de combinatie. Kopenhagen gaat nooit meer hetzelfde zijn zonder ons. Maar er is één troost: de komende anderhalve week zijn er nog om van te genieten, dus let's go!

Jaja, het einde is alweer in zicht. Daarom deze blog om nog maar even goed stil te staan bij wat ik hier allemaal voor moois doe.

Sinds mijn laatste blog in de paasvakantie heb ik natuurlijk weer dingen gedaan en gezien. Met Pasen hebben we gezellig gebruncht hier in Signal. Sindsdien ben ik fan van To Good To Go (een app waarmee je 'restjes' eten en drinken op kan halen van restaurants en koffiezaakjes en zelfs supermarkten). Nu heb ik ook weer een tas thuis staan gevuld met cinnamon rolls van Espresso House. Genieten.

Wat betreft tripjes naar het buitenland: ik ben naar Berlijn geweest met orkest, waar ook papa en mama nog even zijn langsgekomen. Het waren 4 hele leuke dagen met een gaaf concert als hoogtepunt. En wat is Berlijn een vette stad. Toen we weer terug naar Kopenhagen reden kon ik alleen maar denken: ik moet hier nog een keer terugkomen. We hebben de meeste touristische highlights gezien en ons verdiept in de geschiedenis, maar de stad is zo groot dus er is ook nog zoveel dat we niet gezien hebben. En natuurlijk de technoscene, die is geweldig in Berlijn maar daar heb ik helemaal niks van meegekregen. We hebben veel in biertuinen gezeten of gewoon in het hostel toen het megahard regende. Dus Berlijn, ik kom zeker nog een keer terug om je technoclubs te bezoeken!

Verder is Rob langsgekomen in Kopenhagen, dus nog meer family time! We hebben natuurlijk de highlights van de stad gedaan - Tivoli, Christiania, de ronde toren en het Rosenborg slot - maar ook gezellig in Bastard café een potje stratego gespeeld en thuis op de bank een film gekeken. En we zijn uitgeweest in zijn eerste technoclub ooit: Culture Box. Dat zijn nog eens mooie taken die je op je kunt nemen als grote zus.

Wat betreft school: ik heb me, voor het eerst sinds de middelbare school, weer gewaagd aan economie. We hadden Micro- and Macro-Economics en het was verrassend leuk. Ik denk dat economie voor iedereen eigenlijk wel relevant is. Het laat je bepaalde dingen in de wereld echt beter begrijpen. Nu hebben we Experience-Based Communication, wat wel een fijne afwisseling is. We doen een project waarbij je een plek moet bezoeken en die moet analyseren op het gebied van experience design, dus hoe de makers een bepaalde ervaring willen meegeven aan de bezoekers. Mijn groepje en ik hebben Reffen gekozen, een food markt. Oftewel: ons project is lekker eten en in de zon zitten. En daar dan wel 7 pagina's over schrijven en theorie erin verwerken, maar het is zeker relaxter dan economie.

Verder is het weer steeds mooier aan het worden hier, dus dat vraagt om biertjes drinken in de zon, picknicken, varen, etc. En vooral genieten van alle leuke mensen die je nu nog iedere dag ziet maar die straks weer aan de andere kant van de wereld zitten. Dus dat is, naast studeren natuurlijk, wat er voor de komende maand op de planning staat. 

​X

Goedemiddag vanuit Kopenhagen! Klinkt vanzelfsprekend, maar het is Easter holiday en ik ben net terug van een tripje naar 3 verschillende steden in 2 verschillende landen, helemaal 'high on life'. We zijn maar 6 dagen weg geweest maar hebben zoveel mooie dingen gezien en zo'n leuke tijd met elkaar gehad. Echt een voorbeeld van iets wat misschien even veel geld kost, maar waar je honderd keer meer waarde uithaalt. Dat zijn de juiste dingen om je stufi aan uit te geven, haha. Nee maar zonder grappen, het is natuurlijk niet leuk om te lenen, maar ik ben ervan overtuigd dat wij met een diploma en een goede dosis motivatie een prima baan kunnen krijgen en onze studieschuld rustig kunnen aflossen. Tot op zekere hoogte natuurlijk. Zodra ik weer in Amsterdam ben ga ik weer werken en gooi ik die lening omlaag. Maar voorlopig is het nog even genieten in Kopenhagen en gebruik maken van de vrijheid die we hebben. Hoewel het voor mijn portemonnee nu wel even goed is dat de winkels 4 dagen dicht zijn voor Pasen, haha. Dat is nou een goede manier om mij geld te laten besparen. Maar dat ter zijde, terug naar de reis.

De reis begon om 4:30 's ochtends op de binnenplaats van Signalhuset, waar we met onze moeie hoofdjes en koffers verzamelden. Een Neptunbus zou ons om 5:30 vanaf het Centraal Station naar Malmö Airport brengen, waarvandaan we op het vliegtuig naar Wenen zouden stappen. Dus off we went! Malmö Airport was by far het meest kleurrijke vliegveld wat ik ooit heb gezien. Alles. Was. Geel. Maar veel tijd brachten we er niet door, want om  8:00 ging onze vlucht naar Wenen. Inmiddels waren we awake en super-excited voor alles dat ons te wachten stond. Tegen tienen kwamen we aan in Wenen. Na onze koffers gedropt te hebben in de verschillende hostels (het was ons niet gelukt om alle vier hetzelfde hostel te boeken doordat ze ineens allemaal vol raakten), gingen we erop uit in de stad. Ik overdrijf niet als ik zeg dat de stad mindblowing was. Serieus, ik denk dat Wenen me, van alle steden die ik in mijn leven bezocht heb, het meest verbaasd heeft. Om elke hoek stond weer en ander enorm, historisch, mooi gebouw. Of een beeld, fontein of muurschildering. Overdag hebben we ons dus daaraan tegoed gedaan, inclusief een Free Walking tour. 's Avonds hebben we ook een leuke tijd gehad in een club buiten het centrum, genaamd Werken. Het was een vrij alternatieve technoclub met ook een ruimte waar hitjes gedraaid werden. Ideaal dus, als je het mij vraagt. We hadden het er erg naar ons zin, maar waren op een gegeven moment gewoon doodmoe. Niet zo gek, als je bedenkt dat we al sinds 3:30 de vorige dag wakker waren. 

De volgende dag hadden we nog wat tijd in Wenen, maar in de namiddag ging onze Flixbus alweer naar Ljubljana. Ruim een uur te laat kwam die bus ons ophalen, maar desondanks hebben we een erg comfortabele 5 uur durende rit gehad. Eenmaal aangekomen bleek helaas dat onze Airbnb niet op 10 maar 40 (!) minuten loopafstand van het centrum was. Maar lang hebben we hier niet over ingezeten, want taxi's in Slovenië bleken ontzettend goedkoop. Het appartement was prima, op de mieren na. Die zaten overal: op de vloer, in de keuken en zelfs in ons bed. Maar goed, Ljubljana was een mega-schattig en interessant stadje (wat ik eigenlijk al wist omdat ik er al eerder geweest was) en we hebben ons best gedaan zoveel mogelijk te zien in de ene dag dat we er waren. We hebben in ieder geval een traditioneel Sloveens ontbijtje genoten en in één van de kenmerkende gratis taxi's (lees: golfkarretjes)  gezeten die in het centrum rondrijden. En de lokale sterke drank (blauwe bessensmaak) en taart ('moving cake') geproefd. Het was ook weer erg leuk om terug te zijn in de stad die ik vorig jaar helemaal ondergesneeuwd heb gezien, en in een hele andere context met andere mensen.

Onze volgende bestemming was Bled, beter bekend als Lake Bled, een nog kleiner stadje met prachtige natuur op ongeveer een uur rijden van Ljubljana. We waren van plan om een bus erheen te nemen, maar een aardige taxichauffeur wilde ons voor bijna dezelfde prijs ook wel brengen in een super-comfortabel taxibusje. Dus zo kwamen we vroeger dan gepland aan in ons hostel in Bled: het chillste hostel aller tijden. We moesten onze schoenen bij de deur omwisselen voor pantoffels, het was klein en knus met mensen van alle leeftijden en buiten was een dakterras met uitzicht over het stadje en de bergen. En er werd wiet-thee verkocht, maar dat ter zijde, haha. Die dag hebben we Bled verkend, en wat was het mooi. We hebben rondom het bekende meer gewandeld en zijn in een klein houten bootje naar het eiland in het midden van het meer geroeid, wat een hilarische en tegelijkertijd idyllische ervaring was. En we hebben een helse wandeling naar een viewing point gemaakt, die beloond werd met een adembenemend uitzicht. De dag eindigde op ons dakterras in de avondzon met een drankje en niet lang daarna in onze bedjes. 

De volgende dag stond de terugreis alweer op het programma, tenminste voor de meeste van ons (mij, Jet en Mara). Ricky en Elise bleven nog een dagje in Bled en hadden daarna nog andere bestemmingen gepland. De terugreis bestond weer uit een hoop bussen en een vliegreis, inclusief een nacht doorbrengen op het vliegveld van Wenen. Niet ideaal, maar we survived. En vannacht was mijn eigen bed in Kopenhagen des te heerlijker. Zo heerlijk dat ik niet kan wachten tot ik er weer in lig, met nog een paar dagen vakantie op de planning.

​Dus ik zeg tot de volgende, lieve lezers. Slaap zacht. X

Het wordt weer tijd voor een update uit het verre Noorden! Ik heb de afgelopen weken teveel genoten en te weinig geschreven. Daarom nu mijn excuses en een leuk verhaal over de hoogtepunten van deze tijd.

Zondag 31 maart was een leuke dag, want op het programma stond: een cruise naar Oslo! Een paar weken eerder had iemand uit onze exchange-groep een deal gespot op Facebook, en zo hadden we kaartjes voor – geen grap, echt niet – 4 euro en 50 cent kunnen regelen. Als er iets is waar je een arme student blij mee kan maken is dat het wel. Dus zo rolden we die zondagmiddag onze koffertjes uit de lift van Signalhuset, op naar de boot die ons naar Noorwegen zou brengen.
 
De boot was eigenlijk geen boot maar een schip, en ook niet zomaar een schip maar een echt Titanic-schip. Tot op heden snap ik nog steeds niet hoe wij met 10 skeere studenten op zo’n schip zijn beland en zelfs hebben geslapen. Maar goed, het is gebeurd en wat was het leuk. We kregen per vier personen een cabin aangewezen met een roze (!) deur. Daarin stonden twee stapelbedden en er was een klein badkamertje. Nadat we ons excitement over de cabin hadden geuit vonden we het tijd om naar het topdeck te gaan voor een goed uitzicht tijdens het vertrek. Daar namen we afscheid van wat we nu onze stad konden noemen. Op naar een nieuwe stad!
 
Maar eerst een legendarische cruise. Die avond werd er eentje om te onthouden. Om te beginnen hebben we een fles cava gewonnen met een music quiz, die natuurlijk meteen op ging. Vervolgens hebben we onze van tevoren gemaakte avondmaaltijden (je bent een student of je bent het niet) op zitten eten onder het genot van een van tevoren gekochte alcoholische versnapering. En de rest van de avond was gewoon één groot feest. De nachtclub heeft ons in ieder geval leren kennen.
 
Na een kort maar heerlijk nachtje slapen kwamen we aan in Oslo. Het uitzicht was alles wat je wilt om je dag mee te beginnen. Zo anders dan Kopenhagen, je hebt echt het gevoel dat je een wereldstad in vaart. We hadden meteen al een stadstour gepland staan onder leiding van een gids, dus dat was ons doel toen we voet aan land zetten. De tour was leuk en leerzaam en zeker een aanrader als je maar kort in Oslo bent. Zo hadden we in iets meer dan een uur al een groot deel van de must-sees gezien. Maar niet alles natuurlijk, dus na afloop van de tour was het maar de vraag wat de beste manier was om de rest van de dag in te delen. Een groot deel van ons besloot te gaan voor het Vigeland park: een park vol naakte standbeelden. Klinkt net zo leuk als dat het was! De wandeling er naar toe was lang maar door een mooie wijk, en we hebben inkopen gedaan voor een sfeervolle picknick die we hielden bij aankomst in het park. En het weer was ook nog eens heerlijk. Kortom een topdag. Helaas moesten we aan het eind van de middag weer bij de boot zijn dus na het park hebben we alleen nog de boulevard en de haven gezien. Toen was het alweer tijd voor de terugreis.
 
De terugreis op ons Titanic-schip was bijna net zo legendarisch. We waren allemaal iets minder in de party-stemming en hadden allemaal iets meer behoefte aan een dutje na de lange dag in Oslo. Of beter gezegd: de lange afstanden die we te voet hadden afgelegd in korte tijd. Dus zo gezegd zo gedaan: wij gingen voor een powernap. Alleen pakte dit iets minder goed uit dan gehoopt en waren we zo duf als wat de rest van de avond. Wat een tweede party-avond had kunnen worden werd nu een relaxte maar tevreden chill-avond. Wat niet vergeten mag worden echter, is dat we onszelf alweer gelukkig mochten prijzen met een winst: 300 Deense kronen met bingo! Daarvan hebben we een lekker rondje mocktails gehaald, waarna we nog even naar de band hebben zitten luisteren maar niet al te laat onze bedjes zijn ingedoken.
 
Van dit hoogtepunt spring ik nu naar een volgend hoogtepunt, en dat was dit weekend. In plaats van zelf te gast te zijn in een vreemde stad heb ik gastvrouw mogen spelen in mijn eigen stad. Want Francis kwam langs, hoe gezellig! Ik ga onze dagen niet zo gedetailleerd beschrijven als die van de trip naar Oslo, maar ik wilde toch even benoemen hoe leuk het is om een bezoeker rond te leiden door een stad waar je zelf net pas een paar maanden woont. Het is echt een extra stapje in de richting van je een local voelen. Zo heb ik haar mijn favoriete koffiezaakje laten zien, waar alles 15 kronen kost, van espresso tot chai latte tot brownie tot belegd broodje. En we hebben door het centrum gefietst, Nyhavn bezocht en in Christiania en de Botanische tuinen gechilled. En niet te vergeten een goed huisfeestje op vrijdagavond gehad. Ik kan na dit weekend vol overtuiging aanraden om vrienden of familieleden van thuis rond te leiden je nieuwe omgeving. Zo deel je je avontuur niet alleen met je nieuwe vrienden maar ook met je oude. Dat is misschien niet essentieel op exchange maar wel heel leuk!

Nu is het maandagavond en begint morgen mijn nieuwe vak op school. Want ja er moet ook gestudeerd worden. Welterusten!

Goede middag! Allereerst aan al mijn mede-vrouwen: hebben jullie international women's day goed gevierd? Haha, hoogstens met een Instagram-post waarschijnlijk. Maar toch een mooie dag, vind ik. Sommigen hebben er iets op tegen dat het maar 1 dag per jaar is, en dat het daardoor juist ongelijkheid impliceert. Ik denk persoonlijk dat het meer een dag is om vrouwen 'in het zonnetje zetten', wat ik helemaal terecht vind aangezien zij in het verleden die waardering niet altijd hebben gekregen. Het is toch belangrijk om het verleden te onthouden? We vieren toch ook nog steeds 4 en 5 mei?

Maar goed, hoe is het in Kopenhagen geweest de afgelopen tijd? Goed, leuk. Mijn verjaardag was top, ik heb me nog nooit zo jarig gevoeld denk ik, haha. 3 jaar geleden was ik ook jarig in het buitenland: Australië, tijdens een zeiltocht door de Whitsunday Islands. Dat was misschien wel de mooiste plek waar ik mijn verjaardag heb mogen vieren, maar deze verjaardag was mooi op een andere manier. Het begon al met de nacht vooraf, toen ik om 00:00 met een groep orkest mensen in een café zat, waar ze verjaardagsliedjes voor me gingen zingen en ik gratis bier kreeg (hihi). De volgende ochtend werd ik, lichtelijk brak, wakker door vijf zingende meiden die mijn slaapkamer binnen kwamen, die blijkbaar, terwijl ik onwetend lag te slapen, de woonkamer hadden versierd en een uitgebreid ontbijt hadden klaargezet. 's Avonds had ik gereserveerd bij Riz Raz, een superleuk restaurant met een heerlijke mediterraanse menukaart. Daar hebben we met z'n achten lekker genoten en heb ik superleuke cadeaus in ontvangst genomen. En geFacetimed met papa en mama, die maar bleven aandringen dat ik de brievenbus moest checken. Een aantal dagen later (haha) kreeg ik binnen waar ze het over hadden gehad: een grote verjaardagskaart met megaveel stukjes tekst van hen zelf, andere familieleden en vrienden. Te lief voor woorden, en heel geschikt voor aan mijn muur. Daar hangt hij nu ook, tussen alle andere kaarten, foto's en andere attributen.

Verder heb ik maandag iets erg aparts meegemaakt, waar ik nog steeds om moet lachen als ik eraan terugdenk. Met de Nederlandse meiden hadden we een Facebook-evenement ontdekt voor een potje weerwolven (het spel) in het bordspel-café hier in Kopenhagen. Daar aangekomen bleek dat het in een ander deel van het café was, waarvoor we door een deur naar beneden moesten, een soort kelder in. Aangezien we een beetje laat waren zat er al een grote groep mensen, die eruit zagen alsof ze dit elke week samen deden. Ik denk dat onze eerste gedachten allemaal ongeveer hetzelfde waren: waar zijn we beland? Maar goed, we waren er, er was geen weg meer terug, dus we bleven. 3 uur lang, ik herhaal, 3 uur lang, hebben we die avond het weerwolvenspel gespeeld. In het begin konden we er nog wel om lachen, maar hoe langer het duurde, hoe meer we uitkeken naar het moment waarop we die kelder en die mensen konden verlaten. Dus toen het moment daar was en de laatste weerwolf was vermoord, zeiden we onze vrienden vriendelijk gedag, om waarschijnlijk niet meer terug te komen. Ik weet zeker dat ze zonder ons ook een leuke tijd leven zullen hebben, en dat is ze gegund.

Verder hebben we inmiddels al 3 vakken erop zitten op school: Intercultural Communication, Issues Management en Crisis Communication. Het is nog steeds allemaal erg interessant. Naast de gewone theorie die we krijgen zijn we ook steeds druk met groepsopdrachten. Het is zo fijn om eens te studeren op een school die anders werkt dan een universiteit. Je hoeft in principe niks thuis te doen, alles gebeurt in de lessen en de meetings die je hebt met je groepje. Dat zijn dan wel lessen van 5 uur lang, en soms spreek je met je groepje af in weekenden, maar de overblijvende tijd is gewoon vrije tijd. Wat ook leuk is, is dat we in de lessen de theorie steeds gelijk toepassen in de vorm van opdrachten. Hierdoor krijg je echt het gevoel dat je de kennis op een nuttige manier verwerkt en wordt klaargestoomd voor het werkende leven, een gevoel dat ik op de UvA toch niet zo vaak heb gehad.

Maar nu is het weekend en dus even geen school. Vrijdag heb ik weer even de toerist uitgehangen met twee vrienden van de internationale groep. We zijn door een gedeelte van Kopenhagen gelopen dat we nog niet kenden maar heel mooi bleek te zijn, in de buurt van de kleine zeemeermin (het standbeeld). Het was windkracht 10 (of iets daarbij in de buurt), maar juist daardoor hebben we de grootste lol gehad. Die avonds heb ik even rustig aan gedaan, maar vannacht des te beter gefeest. We hebben de techno-scene van Kopenhagen mogen ervaren, en wat een mooie nacht was het. Vandaag is dus, zoals je je misschien kunt voorstellen, rustdag. Dus dat is wat ik nu weer even ga doen, rusten. Groetjes en liefs!

Goeiemiddag! Ik wilde beginnen met wat een mooie zonnige dag het is in Kopenhagen, maar dat maakt toch wat minder indruk nu het in Amsterdam blijkbaar 17 graden is en iedereen doet alsof het al zomer is. Maar goed, hier is het dus ook mooi weer, alleen een paar graadjes kouder. Maar desondanks zit ik lekker met mijn raam open van de zon te genieten.

Dan een leuk feit: nog een paar uur en dan wordt ik 22 jaar, hier in Kopenhagen. Een leukere stad om in jarig te zijn had ik me niet kunnen wensen. En wat een goed moment om er weer een blog uit te gooien, als een soort throwback op het afgelopen jaar. Grapje, ik ga niet mijn hele 21ste levensjaar doorlopen, maar ik vind het wel leuk om een paar dingen op te noemen die dit jaar specialer dan andere jaren hebben gemaakt.

Allereerst mocht ik vorig jaar de dag na mijn 21ste verjaardag lekker meteen beginnen met mijn stage bij de VPRO. De 5 maanden daar waren zo leuk en leerzaam en ik heb er simpelweg even mogen zien hoe het leven kan zijn na mijn studie. Die zomer ben ik vervolgens in 2 landen geweest die ik nog niet eerder had bezocht: Georgië en Hongarije. Niet zomaar vakanties, maar op tournee met het Sweelinckorkest in Georgië en het festival Sziget in Budapest, Hongarije. Een hele bijzondere zomer waar ik nog steeds met veel plezier op terugkijk (en waardoor ik helemaal zin krijg om plannen te maken voor deze zomer). Het semester na de zomer stond eigenlijk in het teken van deze exchange voorbereiden, een aantal losse vakken volgen aan de UvA en veel werken. En natuurlijk vioolspelen en hier en daar wat fotograferen. Die paar maanden ging het iets minder goed met me, wat door een aantal dingen kwam, waaronder het gevoel dat ik niet echt iets had om in te investeren. Ik deed allerlei dingen, maar steeds met de gedachte in mijn achterhoofd dat ik het over een paar maanden weer zou moeten beëindigen wanneer ik naar Kopenhagen zou gaan. Zulke tijden zijn niet fijn natuurlijk, maar ik denk dat heel veel mensen van deze leeftijd er ervaring mee hebben en het belangrijk is om het te benoemen, in tijden waarin iedereen alleen zijn beste momenten op Instagram zet. Hoe dan ook, waar ik naartoe wilde is dat ik me hier in Kopenhagen er keer op keer over verbaas hoe positief ik ben over dingen, iets wat ik niet van mezelf gewend ben. Ik kan veel makkelijker tegenslagen verwerken en klaag minder. Ik kan er geen andere verklaring voor vinden dan dat het erop lijkt dat 21 inderdaad volwassen betekent. En dat lijkt me een leuke conclusie van deze blog vlak voor mijn verjaardag.

Groetjes en alvast een proost!

Terug van weggeweest! Goedemorgen mooie dames en heren, het is een zonnige (!) vrijdagochtend en ik ben vrij! De eerste plannen van vandaag beginnen pas rond het avondeten dus dit is het moment om weer eens wat te schrijven.

De afgelopen dagen zijn niet mijn beste dagen geweest wat betreft gezondheid. Ik heb een flinke verkoudheid opgelopen en het is om gek van te worden. Het begon met wat niezen maar na een avondje uit besloot mijn stem het helaas ook te begeven. Vandaag is - hoera! - de eerste dag dat mijn eigen stem weer te herkennen is als ik praat. Mijn hoofd zit nog wel vol met slijm (sorry), maar er is vooruitgang, langzaam maar zeker.

Dus wat heb ik gedaan behalve thee met honing en gember drinken? Nou, wel degelijk dingen. Om te beginnen was ik vrijdag met Jet op de opening van het Copenhagen Light Festival. Het was in de hal Borsen (met zo'n streepje door de o), of, zoals wij het noemden, het drakengebouw. Penny van de stadstour had ons eerder verteld dat die hal nooit open is voor publiek, dus dit was onze kans. Hele mooie hal met allemaal bijzondere lampen. De rest van de stad was ook mooi verlicht, vooral de torens. Die avond zijn we nog naar een cocktailbar gegaan waar anderen van onze internationale groep zaten. Een geniale plek: 2 cocktails voor de prijs van 1 én je mag je eigen eten meenemen. Na een aantal mojito's en strawberry daiquiries en een vervelende dronken gast zijn we vertrokken en begonnen aan ons zorgvuldig uitgestippelde uitgaansplan. De eerste bestemming was Chateau Motel, een club waar een afterparty zou zijn van de Copenhagen Fashion Week. Oftwel: knappe mensen! Dat was leuk, maar nog leuker was dat er tot 11 uur gratis drankjes waren. Ik zweer het je, we zijn inmiddels professionals geworden in het uitkiezen van plekken met gratis eten of drank. Over onze tweede bestemming zijn de meningen geloof ik verdeeld, maar ik vond het een briljante club: Hive. Een goede samenvatting van Hive zou zijn: rich kids met gereserveerde tafels, grote flessen vodka en shotjes met vuurwerk. Een exclusief sfeertje kun je wel zeggen, maar zolang je niet in hun 'space' kwam was je oké. We hebben gedanst tot we moe waren en de volgende ochtend hebben we mogen genieten van een welverdiende kater.

Waar ik me ook mee zoet heb gehouden de afgelopen tijd is The Bridge. Een echte Scandinavische thriller maar dan in Netflix-vorm. Na ons uitstapje naar Malmö stond die serie natuurlijk op mijn lijstje en het is inderdaad de moeite waard. Verder zijn we zondag met wat meiden naar - jawel - IKEA geweest. Een heerlijk uitstapje inclusief Zweedse gehaktballetjes. Celine en ik kwamen thuis met een prullenbak en een hele set tupperware-bakjes. Omdat we toch al zo lekker bezig waren zijn we maar meteen het hele appartement doorgegaan met een vuilniszak. Powervrouwen, al zeg ik het zelf.

En maandag was het dan zover: de eerste schooldag. 8 uur op, dat was een dingetje, maar wat was het leuk. De klas is half Deens en half internationaal en bijna alleen maar meiden (3 jongens). We hebben een fijne leraar en de lesstof is tot nu toe precies waar ik op had gehoopt: interessante theorie die je kunt toepassen in organisaties en bedrijven. Dit vak gaat over cultuur en alle dimensies daarvan. Ik kan er nog een heel stuk over schrijven maar laat ik dat maar niet doen. Daarvoor mogen jullie zelf Corporate Communicatie gaan studeren. 

Naast dan eindelijk studeren heb ik deze week ook mijn best gedaan om een baantje te zoeken, aangezien ik het leven hier toch wel echt zo duur blijkt als gedacht. Helemaal ready met 10 uitgeprinte cv's op zak ging ik woensdag op stap langs de plekken die me leuk leken, maar helaas, niet nodig. 'You have to apply online', was overal het antwoord. En zo zat ik die middag in Espresso House motivatiebrieven te typen. Niet te laat naar huis, want die avond was een grote avond: mijn eerste orkestrepetitie. Het orkest heet Symf Uni en het is een samenstelling van een aantal Deense studenten en vooral tijdelijke internationals, zoals ik. Het was heerlijk om weer te spelen en we hebben na afloop, onder het genot van een biertje, nog even gesocialized.

Dat was hem dan, de update. Een beetje aan de lange kant, misschien zijn meerdere kleine stukjes een beter idee. Hoe dan ook, tot de volgende!

Ben je net een week in Denemarken, sta je voor je het weet weer in een ander land. Gisteren heb ik de dag doorgebracht in Malmö, Zweden. Om 9 uur 's ochtends stonden we met zo'n 20 gezellige mensen - de harde kern van onze introductiegroep - te wachten bij de bushalte van Kopenhagen Centraal. Daar zou onze spotgoedkope Flixbus ons komen ophalen om ons anderhalf uur later in Malmö neer te zetten. Het was wat vroeg voor iedereen maar we hadden er zin in.

Om van Denemarken naar Zweden te komen moet je over een lange brug heen: de Sontbrug. Ja dat is echt de brug van The Bridge (een Deens-Zweedse misdaadserie, voor de Netflixloze mensen onder ons, als die bestaan). Eenmaal aan de andere kant van de brug werden we al snel verwelkomd door de blauw-met-gele trots van Zweden: Ikea! Rond 11 uur kwamen we aan op Malmö Centraal. En het bleek lastiger gezegd dan gedaan om met 20 mensen daadwerkelijk een kant op te lopen, laat staan iets te ondernemen. Ik denk dat we ongeveer een kwartier nog voor het station hebben gestaan, ons afvragend wat alle opties waren. Maar hoera, uiteindelijk hadden we een plan: we gingen naar het Moderna Museet Malmö. Een leuk, gratis museum waar afwisselende exposities zijn, die dag maar één maar wel een geinige. Na dit culturele bezoek splitste de groep zich toch op. Ik heb met een aantal mensen geluncht bij een plek genaamd 4an, op een heel schattig binnenplaatsje met lichtjes en heaters.

Even na het middaguur verzamelden we weer met z'n allen op het grote plein 'Stortorget', waar onze tourguide Jamie al klaar stond. We maakten een leuke stadswandeling en kregen grappige achtergrondverhalen van Jamie. Mijn eerste favoriet was dat Malmö rond de 175 (!) nationaliteiten kent. Multi-culti stadje dus. Mijn tweede favoriet: op het Stortorget-plein staat een standbeeld van een belangrijke man op een paard, dat niet per toeval met zijn achterwerk naar Denemarken staat (Denemarken en Zweden hebben niet zo'n goede relatie). En dan mijn laatste favoriet: het Zweedse woord 'slut' betekent 'slot' of 'einde', en Jamie beschreef ons hoe hij daar achter kwam: hij wilde een keer koffie ergens halen maar las op de automaat 'slut / we're out of coffee'. Lachen tour was het wel ja. We gaven Jamie wat fooi met z'n allen (want de tour was gratis) en splitsten weer op.

Ik ging met wat mensen aan de 'fika': de typisch Zweedse gewoonte van koffie of thee met een gebakje. Bij voorkeur koffie en het liefst ook een kaneelbroodje als gebakje. Die kom je overal in de stad tegen en de Zweden zijn dan ook de aanstichters van de nationale feestdag 'Cinnamon Roll Day' (4 oktober). Toch heb ik een theetje genomen en een worteltaart, helaas pindakaas. Alsof we nog niet genoeg gegeten hadden zijn we daarna op weg gegaan naar onze dinerlocatie, om te eten waar Malmö om bekend staat (al weet niet iedereen dat): falafel! Bewijs: het Falafelfestival en Falafel World Championship in juni. En ik kan je vertellen: het diner was inderdaad heerlijk.

Moe en voldaan bewogen we ons om 7 uur weer naar het station, waar we te horen kregen dat onze wel spotgoedkope maar niet zo punktuele Flixbus 50 minuten vertraging had. Niet heel leuk maar ja, shit happens, ook hier. Rond 10 uur stonden we weer in ons 'oude vertrouwde' Kopenhagen en vertrok iedereen naar zijn eigen bed om te dromen over een mooi dagje Zweden.

De eerste week zit erop en wat heb ik weer veel gezien en gedaan. Ik dacht dat ik Kopenhagen wel kende na het eerste weekend maar deze week bewees het tegendeel. Wat is het toch heerlijk om af en toe uit je comfort zone te stappen en je te laten verassen door de wonderen van een nieuwe stad en nieuwe mensen.

Zo heb ik voor het eerst in mijn leven het volgende gezien: een restaurant met een gat in het plafond waar kunstmatig zonlicht uit komt. Daar kun je dus in de 'zon' je cappuccino drinken, best goed bedacht in een land met zulke korte dagen (de zon gaat hier pas op om 8:15 en al onder om 16:30). Heel leuk restaurant overigens, California Kitchen. Ik was daar met mijn 'buddy', iemand die je dingen kunt vragen en met wie je even iets kunt drinken. Mijn buddy is Lotte, een aardig Deense meisje dat goed kan zingen, van reizen houdt en dit semester stage gaat lopen bij Warner Bros. Het was leuk om al meteen met een 'vriendin' een leuke avond te hebben.

Woensdag was de grote dag: de eerste introductiedag op DMJX! De Danish School of Media and Journalism dus. Leuke funfact die we al meteen te horen kregen is dat de X in DMJX nergens voor staat, 'just because it's a cool letter, it looks cool in our logo, right?'. Verder kregen we uitleg over de schoolmail en 'Moodle' (het Blackboard van Denemarken) en een praatje van twee dames die ons Deense lessen wilden aanbieden. En het was natuurlijk eindelijk tijd om te socializen met alle andere internationals. Hele leuke mensen uit werkelijk alle uithoeken van de wereld (van Australië tot Zuid-Afrika, dan voel je je als Nederlander toch wat minder indrukwekkend). Het was een leuke introductie, op één mededeling na: de course Corporate Communication, mijn course, zou een week later beginnen dan gepland, en dan alle andere courses, want de leraar was ziek. En nee er kon helaas geen vervanging geregeld worden dus we moesten zelf maar iets verzinnen om onze vrije week mee op te vullen. Logistiek niet de beste school misschien, maar ach.

Donderdag bestond uit een rondleiding door de school en een uitstapje naar DR: de Deense publieke omroep. De rondleiding door de school was oké, met als hoogtepunt dat we een lokaal binnenkwamen en iemand zijn hond had meegenomen naar de les. Hoe schattig! Het gebouw is niet bijzonder mooi en vrij klein, vooral als je het vergelijkt met de UvA, bijvoorbeeld het spiksplinternieuwe Roeterseiland. Er liepen ook weinig studenten rond dus we kregen een wat grimmig beeld van de school, maar dat zal vast blijken mee te vallen als we er echt gaan studeren. De toelating is niet voor niks zo streng. Het bezoek aan DR was wel heel gaaf: je voelt gewoon de energie van een groot mediabedrijf als je door het gebouw loopt. We brachten ook een bezoekje aan het DR Koncerthuset, een grote en prachtige concertzaal waar o.a. het Danish National Symphony Orchestra repeteert. Ik vond het heerlijk om tussen al die nieuwigheid door even in een concertzaal te staan, waar ik me meteen een soort van thuis voelde. De tourguide vertelde ons ook nog over de architectuur: architect Jean Nouvel wilde zo uniek mogelijk zijn en het gebouw er uit laten zien als een meteoor, neergestort in Groenland. Tja, je moet toch wat. 

Van mooie zalen naar bier: die avond gingen we met een aantal van onze groep naar Barkowski, een ontdekking door mij en Jet, een Nederlands meisje dat ik ken van de UvA en die nu ook aan de DMJX gaat studeren. Jet en ik hadden de vorige dag een aantal uren (ja uren, het was gezellig en ze hadden geweldige chai latte) in een Espresso House gezeten (een soort Starbucks) en allerlei dingen opgezocht over Kopenhagen. We kwamen een Facebook evenement tegen dat in een bar genaamd Barkowski zou zijn. Dat vonden we grappig omdat we in Amsterdam Bar Bukowski hebben dus we namen een kijkje. Gratis bier en snacks voor hun 5-jarig bestaan! Trots op onze ontdekking deelden we het evenement in de DMJX Facebookgroep en zo zaten we donderdagavond met z'n allen aan het bier en de taart in een superleuke bar. We hebben een hele leuke avond gehad en elkaar weer op een andere manier leren kennen dan op school. Ook kwam ik erachter wie één van mijn twee nieuwe huisgenootjes gaat zijn: Celine, een Nederlands meisje uit de introductiegroep! Supergezellig en toevallig. 

De laatste dag van de introductieweek was zowel de zwaarste als de leukste, wat mij betreft. We hebben maar liefst vier uur lang door Kopenhagen gelopen met de leukste tourguide Penny. Het vroor, onze voeten voelden we niet meer maar het was zo leuk en interessant dat we dat maar accepteerden. Het hoogtepunt was toch wel dat Penny ons in de tuin van Christiansborg vertelde over de vergrijzing van de Deense populatie en dat dat echt een groot probleem is. Maar er is een oplossing, en wel bedacht door een aantal slimme marketingmensen ('people who studied what you are going to study here, the world needs you guys'). Het was een campagne genaamd 'Do it for Denmark': een campagne om mensen te stimuleren om op vakantie te gaan naar een warm land en 'het te doen voor Denemarken'. Het ging zelfs zo ver dat mensen kortingen kregen als ze aantoonden dat ze in hun vruchtbare periode op vakantie gingen. Fantastisch toch, ik kwam niet meer bij. Dan nog twee serieuzere feitjes over Denemarken die ook leuk waren en de hele tour bleven terugkomen: de concepten 'hygge' en 'janteloven'. Hygge is vergelijkbaar met gezelligheid, met de focus op warmte, familie en vrienden. Zo komen de Denen de donkere winters door. Janteloven is Deens voor 'wet van Jante', een soort gedragscode die zoveel inhoudt als: je moet niet denken dat je beter bent dan de rest. Zo worden de kinderen van de royal family gewoon op de fiets naar een publieke school gebracht, volgens Penny. En er heeft een keer een uitwisselingsstudente bij hen in het paleis gewoond (gemiste kans). Na de leuke maar koude stadstour hebben we een biertje gedronken in een café vol Denen en 's avonds met de Nederlandse meiden bij mij thuis een 'hyggelige' pasta met rode saus gegeten.

En toen was het alweer weekend! Gisteren zijn Jet en ik naar Foodsharing Copenhagen geweest: een geweldig concept dat elke week wordt gehouden en waar je gedoneerd voedsel gratis op kunt halen. We moesten er een half uur voor in de rij staan maar dan heb je ook wat: een tas vol zoete aardappels, komkommers, tomaten en zelfs broodjes. En om dan toch bij geldbesparing te blijven: we hebben die middag ook een pareltje in de stad ontdekt: Zaggi's. Alles daar is 15 kronen, 2 euro. Koffie, gebakjes, panini's, alles!

Als afsluiter van dat al fantastische weekend heb ik ook het uitgaansleven van Kopenhagen een beetje mogen ervaren. Gisteren zijn we met het groepje Nederlandse meiden en een geweldige Engelse meid, Marty, goed uitgeweest in de bar van Downtown Hostel, 'tequila night'. Een bar die een prijs verdient voor langzaamste barmannen ooit, maar we hebben een heerlijke en hilarische avond gehad. Een goede eerste indruk van het Deense uitgaansleven, al was het in een hostel met meer internationals dan Denen. Op dat er nog veel van dit soort avonden mogen volgen, maar vandaag eerst lekker uitbrakken.

Het is zover: ik ben in Kopenhagen, na een lang weekend met mijn ouders de stad verkend te hebben nu echt alleen. Dat moment was hard, het afscheid nemen. Ik viel in een gat dat ik niet zag aankomen. Ik kan niet zeggen dat ik daar al helemaal uit ben, maar inmiddels zit ik weer redelijk goed gehumeurd op de bank, capabel om mijn eerste blogbericht te schrijven, met de eerste maaltijd samen met één van mijn huisgenootjes achter de kiezen. Dus hier alvast mijn eerste tip voor de mensen die ook zoiets gaan meemaken en dan niet weten waar ze het zoeken moeten: praat met je huisgenoten als die er zijn en ga iets doen, bij voorkeur met hen. En tada, je eerste zelfstandige stappen in je nieuwe wereld zijn een feit en je voelt je tien keer beter.

Ik ben dus geland! Figuurlijk dan, want met het vliegtuig was ik niet. Nee, de term 'landen' heb ik van de VPRO, waar ik vorig jaar stage liep. Een woord dat daar op mijn eerste werkdag naar me toe werd gegooid onder het mom van 'en, ben je al een beetje geland?'. Waar ik toen geen idee had wat ik met die vraag moest - was ik geland? Ik voelde me nog niet echt thuis na een uur boekjes doorlezen aan een bureau op een vreemde plek - lijkt dit woord me nu helemaal op zijn plek. Het afgelopen weekend ben ik geland in een nieuwe stad en ik zal jullie vertellen hoe dat ging.

We gingen vrijdagochtend rijden en kwamen die avond aan een plaatsje genaamd Soro (maar dan de laatste o met zo'n streep erdoorheen, helaas niet te typen), een uur van Kopenhagen. Een te mooie omgeving waar we konden overnachten voor een redelijk prijsje en waarvandaan we de volgende dag langs Ringsted konden rijden om de sleutel van mijn kamer op te halen. Die lag bij een kennis, die zo lief was geweest om een paar dagen eerder langs het kantoor van de flat te gaan, binnen de openingstijden. Sleutel opgehaald en flesje wijn afgegeven vertrokken we richting Kopenhagen. Wat was het gaaf om die stad binnen te rijden. Kopenhavn, zoals de Denen het op de verkeersborden schrijven, was eindelijk werkelijkheid en wel voor een half jaar! We vonden mijn flat, Signalhuset, vrij snel maar hadden wat moeite met het vinden van mijn kamer. Na bij twee verkeerde adressen aangebeld te hebben, mét interessante intercom-conversaties, vonden we kamer A-2-3. De jackpot! Een ruim appartement met 4 slaapkamers, een keuken en woonkamer en twee badkamers. We dumpten er mijn bagage, ik hing mijn Sweelinck-badjas aan een hanger en mama maakte het bed op. Toen vertrokken we naar de wijk Vesterbro, waar we in een bed & breakfast met z'n drieën zouden verblijven. Het appartement was perfect, een gevalletje klein maar fijn. We begonnen onze dagen met een ontbijtje aan een tafel met uitzicht op een grote straat en eindigden onze dagen aan diezelfde tafel met een drankje en kaarslicht. De eerste dag gingen we op pad naar twee grote foodhallen, genaamd Torvehallerne. Het was heel veel lekker eten bij elkaar maar met prijzen waar je u tegen zegt. Bij een viskraampje besloten we toch een Deense specialiteit te proeven, de zogenaamde fiskedeller: taartjes gemaakt met 75% vis. Verassend lekker! Vanaf de foodhallen liepen we zo de grote winkelstraat van Kopenhagen in: Stroget. Het was koud maar de zon scheen en we keken onze ogen uit. De volgende dag was voller. 's Ochtends bezochten we het Danish Design Museum, een absolute topper én gratis toegankelijk voor studenten! 's Middags liepen we tussen de typisch Scandinavische gekleurde huisjes in Nyhavn, de haven van de stad en toeristische trekpleister. Daar aten we, ongegeneerd in onze rol van toeristen, Smorrebrod: kleine broodjes belegd met heel veel verschillende toppings. De rest van de middag brachten we door we in Christiania, het ruigoord van Kopenhagen. Bizar hoe deze wijk midden in de stad verschilt van de rest ervan. Het ruikt er naar wiet, je kunt er allerlei soorten drugs kopen en mensen wonen er in versierde huizen met tuinen waar ze zelf hun eten verbouwen. Een fascinerende wijk, maar ik blijf het vreemd vinden dat er zoveel toeristen rondlopen. 's Avonds aten we heerlijk in een restaurant vlakbij de foodhallen van de eerste dag en genoten we van de laatste avond met elkaar. Het was een weekend vol verassingen van een nieuwe stad, maar ook vertrouwdheid met elkaar. Leuk om de toerist uit te hangen maar ondertussen alvast in te schatten hoe de stad gaat zijn als student. En nu ga ik het zien!