Zaterdag

Ik heb net thuis heel lang gedanst en gezongen en allerlei emoties eruit gelaten. Het begon met een muziekje opzetten, toen even gedanst op Katy Perry (Harleys in Hawaii, top nummer), en toen zat ik wel in de vibe dus ging ik nog even verder. Ik moest weer denken aan de active meditations tijdens de yoga teacher training, daar gingen we ook altijd dansen aan het begin of einde. En dat was zo fijn! Nu ook, ik kon even helemaal opgaan in de muziek en de vibe ervan. In het begin was het veel heupen en sensueel, toen was er veel met mijn armen wijd en ruimte innemen, toen was er veel stampen en springen. En toen kwam er lekker luidkeels zingen. Ik heb even mezelf lekker geuit zoals ik wilde, zonder dat het me boeide wat anderen ervan zouden kunnen vinden. Bijvoorbeeld buren, want er zitten best wel wat ramen in de woonkamer waar je vanuit de overkant door naar binnen kan kijken. Maar ik dacht, dan zien ze dit maar. Meer mensen zouden dit moeten doen haha. 

Ik wilde hierover schrijven omdat ik het belangrijk vind dat we opener kunnen praten over dit soort dingen alleen doen. Dit soort oefeningen, dansen, zingen, misschien is er nog iets anders dat je wilt doen, zijn zo mooi. Ze zijn helend, omdat je even lekker jezelf kunt uiten zoals je dat echt wilt. Dat voelt helend omdat je misschien (onbewust) jezelf toch censureert. In wat je zegt, in wat je doet, in hoe je beweegt of juist niet beweegt. Zodra je een keertje beweegt vanuit wat je echt wilt, dan besef je pas hoe vaak je eigenlijk beweegt vanuit een soort automatisme of gewoon omdat je denkt dat iets zo moet. Omdat we iets hebben aangeleerd op een bepaalde manier. Wat heel logisch is, en wat ik ook niet veroordeel. Maar als je dus een keertje ervaart hoe het is om wel vanuit jezelf te bewegen, vanuit je echte wil, dan merk je dat dat toch veel fijner is. En dan begint er een lastig proces, want dan krijg je elke keer te maken met een soort dilemma bij wat je doet: is dit wel wat ik echt wil? Je krijgt dan continu je ‘hogere zelf’ waar je heel blij mee bent, die in gevecht gaat met je ego. En geloof me, dat merk ik nu zelf elke dag. Ik ben begonnen aan een spirituele ontwikkeling een paar jaar geleden, en je komt nog continu dingen tegen van je ego. Dat houdt niet zomaar op, dat lijkt soms alleen maar meer te worden. Soms heb ik dagen dat ik me afvraag of mijn leven niet makkelijker was als ik niet me verdiept zou hebben in spiritualiteit. Maar het geeft me zoveel diepgang, zoveel geluk, en zoveel interessante dingen die ik ook niet had willen missen. Een leven waarin je elke dag leeft met je beperkingen, of een leven waarin je je openstelt voor die beperkingen en ze kunt aangaan om ze om te vormen, om uiteindelijk meer vrijheid te ervaren en meer leuke dingen te doen? Dan heb ik toch liever dat laatste. Tot slot zou ik zeggen: als je een keer de kans hebt, ga dansen of zingen zoals je dat wilt. En geniet van dat te doen. Dan hoor ik graag hoe je het hebt ervaren. Tot snel.